Kunstenaar Ben Shearer uit Point Lonsdale legt de schoonheid van Australië vast

Bezig met laden embed…

De magie van de landschapsschilderijen van Ben Shearer is dat ze een snaar raken bij mensen die getuige zijn geweest van de schoonheid van de Australische outback en dat ze mensen die het nog niet met eigen ogen hebben gezien, intrigeren.

Het is geen gemakkelijke opgave om de uitgestrektheid en tegelijkertijd de eenvoud van het Australische binnenland vast te leggen, met alle licht- en schaduwpartijen, weerspiegelingen en de sfeer.

Ben heeft hierin een succesvolle carrière opgebouwd, waarbij hij de overstap van weven naar aquarelleren gedurende meer dan zes decennia heeft gemaakt.

Het vastleggen van de ‘harde realiteit’ van het Australische landschap is een eindeloze onderneming voor Ben, een parttime inwoner van Point Lonsdale.

De 83-jarige overgrootvader knielt met gemak op de grond om aan zijn stukken te werken. Hij zegt dat hij dit talent te danken heeft aan het feit dat hij nooit voetbal heeft gespeeld en daardoor geen blessures heeft opgelopen tijdens het sporten.

Ben komt oorspronkelijk uit Adelaide en had geen idee wat hij na de middelbare school wilde doen.

Het winnen van een studiebeurs voor het Gordon Institute in Geelong om textiel te studeren, leek hem in de goede richting te sturen. Het was een studiebeurs waarvan hij niet eens wist dat hij ervoor in aanmerking kwam.

Het leek erop dat iemand anders wist welk pad Ben moest nemen.

“De loopbaanbegeleider op school had, zonder dat ik het wist, een aanvraag voor de beurs ingediend omdat hij wist dat ik creatief was”, herinnert Ben zich.

En dus vertrok hij naar Geelong, waar hij via een gemeenschappelijke connectie in de Geelong Grammar-residenties ging wonen en hielp met de begeleiding van kostgangers en de kunstlessen.

Hij kreeg nog een taak toen de schooldirecteur van de grammaticaschool in Geelong Ben vroeg om zijn dochter Caroline elke ochtend naar haar stenografieklas op de technische school te brengen.

Na een paar rustige autoritten kwam het gesprek op gang en het paar vormde een band. Ben en Caroline vieren volgende maand hun 60e huwelijksverjaardag.

Na zijn studie verhuisde Ben naar Schotland, waar hij werkte bij Toc H of Talbot House, een rust- en recreatiecentrum voor soldaten dat was opgericht door de Australische kapelaan Tubby Clayton. Hij reed Tubby daar naar bijeenkomsten.

Ben studeerde textielontwerp en weven aan het Scottish Woolen Technical Institute voordat hij en Caroline terugkeerden naar Australië, waar ze trouwden en hun zonen Andrew en Tim kregen.

Ben werkte bij een weverij in Footscray, waar hij pakken voor mannen maakte en later tapijten ontwierp.

“Ik was zo geïnteresseerd in handweven, de structuur van textiel, dat ik een handweefgetouw kocht en stoffen weefde”, zegt hij.

“Overdag ging ik naar mijn werk, kwam terug om met de kinderen te spelen, we aten samen en ‘s avonds weefde ik de volgende vier of vijf uur in mijn schuurtje.

“Ik ben zo gewend geraakt aan zes uur slaap per nacht, dat ik het nu moeilijk vind om vroeg naar bed te gaan.”

Ben weefde stoffen waarvan zijn vrienden en Caroline lange rokken maakten, gemaakt van tapijtgaren en gescheurde stroken organza.

“Toen kwamen de Beatles”, herinnert Ben zich met plezier, “en alles werd een beetje hippie.”

Levendige geweven wandkleden werden razend populair en Ben speelde hier optimaal op in door zijn vaardigheden goed te benutten.

Caroline spon vaak de wol, waarvan Ben vervolgens wandkleden weefde. Deze wandkleden stelde hij vervolgens over de hele wereld tentoon.

Ondertussen borrelde op de achtergrond Bens talent voor aquarelleren op, een hobby die hij al sinds de middelbare school beoefende.

Hij exposeerde zijn wandkleden en schilderijen op tentoonstellingen in Melbourne, Sydney, Canberra, Londen en Washington.

“Plotseling stierf de wandkleedindustrie uit, en godzijdank sloegen de schilderijen aan.”

Sindsdien zijn aquarellen van Australische landschappen Bens broodwinning.

Hij gaf les in kunst, kortstondig aan de St Catherine’s School in Melbourne en daarna aan het Scotch College. Na 14 jaar aan het Scotch College vond Ben dat het tijd was om te doen waar hij voor geboren was en “gewoon een kunstenaar te zijn”.

“We zijn nu 83 jaar oud en we zijn nog steeds bezig met het maken van schilderijen”, zegt hij vanuit zijn huis in Point Lonsdale.

Het is nog indrukwekkender dat Ben zo’n vaardigheid en reputatie heeft opgebouwd in de beeldende kunst, aangezien een potje backyard cricket op kerstdag toen hij een kind was, gedeeltelijke blindheid aan een van zijn ogen veroorzaakte. Hij realiseerde zich pas vier jaar later dat hij niet meer uit het oog kon kijken toen zijn oom hem leerde schieten.

Destijds zeiden opticiens dat een operatie het erger zou maken, maar na een sessie transcendente meditatie in de jaren 60 verdween de staar langzaam in de daaropvolgende 30 jaar. Dit was een verbijsterende gebeurtenis voor Bens opticien.

Voor zijn schilderijen geldt: hoe afgelegen de locatie, hoe beter. Van Lake Eyre tot Uluru, via Broome naar Kakadu: er is altijd wel iets te ontdekken.

“Het land is mijn liefde, en dat Red Centre. Als je er laag overheen vliegt in een helikopter is het gewoon magie,” zegt Ben.

“Het is heel bijzonder hoe mensen daar leven. Als je dan ineens over zo’n weg vliegt, zie je een rij mensen staan ​​die tot aan een piepklein huisje in het midden van de leegte lopen.

“Het was leuk om de lokale bevolking te ontmoeten.”

Bens geheim van succes is dat hij nog nooit heeft geschilderd zoals iemand anders en dat hij keer op keer kiest voor aquarellen omdat “ze je beheersen, en jij hen niet kunt beheersen”.

“Ik vind het gewoon leuk om te doen. Het is een constante uitdaging. Sommige werken, andere niet,” zegt hij.

“Ik heb gewoon zoveel geluk gehad met wat ik heb gedaan. Op de een of andere manier voelen mensen zich ermee verbonden, wat intrigerend is.

“Dat is echt mijn beloning, iets doen wat andere mensen leuk vinden.”

Ben werkt met Queenscliff’s Salt Contemporary Art Gallery. Bezoek www.benshearer.com

De samenvattingen van de inhoud zijn gemaakt met behulp van AI-technologie en vervolgens door een redacteur bewerkt en goedgekeurd voor publicatie.